Belangrijke punten waarmee u rekening moet houden bij het gebruik van inkt op waterbasis bij het afdrukken van films

Selecteren van het juiste molecuulgewicht van in water oplosbare hars

Het molecuulgewicht van wateroplosbare hars is een parameter die vaak over het hoofd wordt gezien door gebruikers, maar cruciaal is voor inktfabrikanten. Tijdens de productie van inkt op waterbasis omvat de bereiding van kleurpasta doorgaans het mengen van wateroplosbare hars met pigmenten. Bij hoogwaardige kleurpasta's wordt gebruik gemaakt van zandmolens of kogelmolens, terwijl bij medium- en low-end pasta's vaak gebruik wordt gemaakt van snelle dispergeermiddelen. Kwaliteitskleurpasta's moeten fijn zijn, een hoge kleurconcentratie hebben en de pigmenten gelijkmatig inkapselen. Omdat het molecuulgewicht van de hars de dispersieprestatie omgekeerd beïnvloedt, worden vaak harsen met een laag molecuulgewicht gebruikt om de uniforme dispersie en inkapseling van pigmenten te verbeteren. Bij de productie van diepdrukinkt, waar mengen met emulsies met een hoog molecuulgewicht vereist is, kunnen zich echter problemen zoals deeltjesaggregatie voordoen. Daarom is het van cruciaal belang om het juiste molecuulgewicht van de hars te selecteren en geschikte dispergeermiddelen toe te voegen om een ​​fijne en uniforme kleurpasta te garanderen.

Rekening houdend met het vastestofgehalte van emulsies op waterbasis

Bij inkt op waterbasis bedraagt ​​het emulsiegehalte doorgaans meer dan 30%, en de eigenschappen van de emulsie hebben een aanzienlijke invloed op de prestaties van de inkt. Het vastestofgehalte en de viscositeit van emulsies correleren niet altijd positief. Een emulsie met een vastestofgehalte van 45% mag bijvoorbeeld geen hogere viscositeit hebben dan een emulsie met een 35%-gehalte. Een hoger vastestofgehalte betekent een lagere waterverhouding, wat de droogprestaties van de inkt beïnvloedt. Bij het ontwerpen van inkt op waterbasis is het dus noodzakelijk om zorgvuldig rekening te houden met het vastestofgehalte van de emulsie om de droogvereisten en prestaties in evenwicht te brengen.

Controle van de viscositeit van de inkt

Viscositeit is een cruciale kwaliteitsindicator voor inkt op waterbasis. De pH-waarde van de inkt beïnvloedt de viscositeit; een hogere pH verlaagt de viscositeit, maar een te hoge pH kan het drogen vertragen. Daarom moet het bepalen van de juiste viscositeit gebaseerd zijn op stabiele pH-waarden. Bij diepdruk is inkt met een lage viscositeit vereist, in tegenstelling tot flexodruk. Het verdunnen van flexo-inkt met meer water vergroot de droogproblemen en wordt niet aanbevolen.

Emulsiemengtechnieken gebruiken om grondstoffen te selecteren

De droogeigenschappen van inkt op waterbasis hangen nauw samen met de filmvormingstemperatuur en -tijd, bepaald door de glasovergangstemperatuur (Tg) van de emulsiehars. Het kiezen van een enkele emulsie die de compatibiliteit van de hars met de film, de filmweerstand na drogen en de filmvormingstemperatuur en -tijd in evenwicht houdt, is een uitdaging. Emulsiemenging is dus een effectieve methode. Gemengde emulsies kunnen worden geëvalueerd met behulp van DSC (Differential Scanning Calorimetry) om Tg te meten. Hoewel deze techniek op grote schaal wordt gebruikt in de coatingindustrie, moet deze worden aangepast aan hogesnelheidsdrukpersomstandigheden om de prestaties van inkt op waterbasis te optimaliseren.