ประเด็นสำคัญที่ต้องพิจารณาเมื่อใช้หมึกน้ำในการพิมพ์ฟิล์ม

การเลือกน้ำหนักโมเลกุลที่เหมาะสมของเรซินที่ละลายน้ำได้

น้ำหนักโมเลกุลของเรซินที่ละลายน้ำได้เป็นพารามิเตอร์ที่ผู้ใช้มักมองข้าม แต่มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้ผลิตหมึก ในระหว่างการผลิตหมึกสูตรน้ำ การเตรียมเพสต์สีมักเกี่ยวข้องกับการผสมเรซินที่ละลายน้ำได้กับเม็ดสี สีเพสต์ระดับไฮเอนด์ใช้โรงสีทรายหรือโรงสีลูก ในขณะที่สีเพสต์ระดับกลางและระดับล่างมักใช้เครื่องกระจายความเร็วสูง สีเพสต์ที่มีคุณภาพจะต้องมีความละเอียด มีความเข้มข้นของสีสูง และมีเม็ดสีที่ห่อหุ้มสม่ำเสมอ เนื่องจากน้ำหนักโมเลกุลของเรซินจะแปรผกผันกับประสิทธิภาพการกระจายตัว จึงมักใช้เรซินที่มีน้ำหนักโมเลกุลต่ำเพื่อเพิ่มการกระจายตัวและการห่อหุ้มเม็ดสีที่สม่ำเสมอ อย่างไรก็ตาม ในการผลิตหมึกพิมพ์กราเวียร์ ซึ่งจำเป็นต้องผสมกับอิมัลชันที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูง ปัญหาต่างๆ เช่น การรวมตัวของอนุภาค อาจเกิดขึ้นได้ ดังนั้นการเลือกน้ำหนักโมเลกุลของเรซินที่เหมาะสมและการเติมสารช่วยกระจายตัวที่เหมาะสมเพื่อให้แน่ใจว่าการติดสีที่ละเอียดและสม่ำเสมอจึงเป็นสิ่งสำคัญ

พิจารณาปริมาณของแข็งของอิมัลชันสูตรน้ำ

ในหมึกสูตรน้ำ ปริมาณอิมัลชันมักจะเกิน 30% และคุณสมบัติของอิมัลชันส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อประสิทธิภาพของหมึก ปริมาณของแข็งและความหนืดของอิมัลชันไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงบวกเสมอไป ตัวอย่างเช่น อิมัลชันที่เป็นของแข็ง 45% อาจมีความหนืดไม่สูงกว่าอิมัลชัน 35% ปริมาณของแข็งที่สูงขึ้นหมายถึงอัตราส่วนน้ำที่ลดลง ซึ่งส่งผลต่อประสิทธิภาพในการทำให้หมึกแห้ง ดังนั้น เมื่อออกแบบหมึกสูตรน้ำ การพิจารณาปริมาณของแข็งของอิมัลชันอย่างรอบคอบจึงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อสร้างสมดุลระหว่างความต้องการในการทำให้แห้งและประสิทธิภาพ

การควบคุมความหนืดของหมึก

ความหนืดเป็นตัวบ่งชี้คุณภาพที่สำคัญสำหรับหมึกสูตรน้ำ ค่า pH ของหมึกส่งผลต่อความหนืด ค่า pH ที่สูงขึ้นจะทำให้ความหนืดลดลง แต่ค่า pH ที่สูงเกินไปอาจทำให้การแห้งช้าลง ดังนั้นการกำหนดความหนืดที่เหมาะสมจะต้องขึ้นอยู่กับค่า pH ที่เสถียร การพิมพ์แผ่นแม่พิมพ์ต้องใช้หมึกที่มีความหนืดต่ำ ซึ่งแตกต่างจากการพิมพ์เฟล็กโซ การเจือจางหมึกเฟล็กโซด้วยน้ำปริมาณมากจะทำให้แห้งได้ยาก และไม่แนะนำ

การใช้เทคนิคการผสมอิมัลชันเพื่อเลือกวัตถุดิบ

คุณสมบัติการอบแห้งของหมึกสูตรน้ำมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับอุณหภูมิและเวลาในการขึ้นรูปฟิล์ม ซึ่งกำหนดโดยอุณหภูมิการเปลี่ยนสถานะคล้ายแก้ว (Tg) ของเรซินอิมัลชัน การเลือกอิมัลชันเดี่ยวที่ปรับสมดุลความเข้ากันได้ของเรซินกับฟิล์ม ความต้านทานของฟิล์มหลังจากการอบแห้ง และอุณหภูมิและเวลาในการขึ้นรูปฟิล์ม ถือเป็นเรื่องท้าทาย ดังนั้นการผสมอิมัลชันจึงเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพ อิมัลชันผสมสามารถประเมินได้โดยใช้ DSC (Differential Scanning Calorimetry) เพื่อวัด Tg แม้ว่าเทคนิคนี้จะใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมการเคลือบ แต่ก็ต้องปรับให้เข้ากับสภาวะการพิมพ์ความเร็วสูงเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของหมึกที่ใช้น้ำ